Devlerle Yarış Masalı

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, uzak diyarların birinde, dağların arasında yaşayan Togi adında bir genç varmış. Togi, doğanın gücüne hayranlık duyarmış. En sevdiği şeylerden biri de geçmişten, atalardan gelen hikayeleri dinlemekmiş. Köyünün yaşlıları, sık sık devlerin akıllara durgunluk veren güçleriyle insanları nasıl kandırdığını anlatırmış. Togi ise anlatılan bu masalların arkasında ki gerçeği öğrenmek, devlerle karşılaşmak istiyormuş.

Günlerden bir gün, çobanın biri ormanda gezerken büyük bir ayak izleri olduğunu görmüş. Bu izlerin bir deve ait olduğunu düşünmüş ve hemen köye gelip gördüklerini anlatmış. “İzler o kadar büyüktü ki, neredeyse bir koyunun büyüklüğünde” demiş. Köylülerin hepsi çok korkmuş ve korkudan evlerine saklanmış. Togi ise aradığı fırsatı bulmuş. Cesaretini toplamış ve devlerin yaşadığı köyü bulmaya karar vermiş. To gi tüm gün boyunca yürümüş, zorlu yollardan geçse de pes etmemiş. Sonunda izlerin sonuna gelmiş ve devlerin yaşadığı köyü bulmuş. Togi hemen köye girmiş ve üç devin bir ateşin etrafında oturup yemek yediğini görmüş. Genç adam onları izlerden devlerden birinin halka seslendiğini duymuş. Dev “İnsanlar bizi korkak sanıyorlar fakat bizler korkak değiliz. Kimse bizimle yarışmaya kalkamaz” demiş. Bunu duyan Togi dayanamamış “Ben sizden korkmuyorum, size meydan okuyorum” demiş. Bunu duya devler gülmeye başlamış. “Bu küçücük insan mı bize meydan okuyacak?” demiş en genç dev.
Togi kararlılıkla cevap vermiş: “Bedenim küçük olabilir, ama zekâm sizin büyüklüğünüzden çok daha güçlü!” demiş. Devlerin en yaşlısı, Togi’ye baktı ve gülümsemiş. “Pekâlâ, o zaman üç yarışmadan geçmelisin. Eğer kazanırsan, seni serbest bırakırız. Ama kaybedersen, bizimle birlikte yaşarsın!” demiş. Togi bu teklifi kabul etmiş. Devlerden biri uzakta ki kayayı göstererek “Eper bu kayayı kaldırabilirsen, kazanırsın,” demişler. Togi “Tamam” demiş ve kayayı kıpırdatmaya çalışmış ama yerinden oynatamamış. Birden aklına bir fikir gelmiş “Bir kaldıraç yapmış, uzun bir sopayı kayaya dayamış ve tüm gücüyle bastırmış. Kaya yuvarlanarak devlerin ayaklarına gelmiş. Devlerden birisi “Hile yaptın, bu sayılmaz” demiş. Bunun üzerine Togi “Hayır, zeka gücün bir parçasıdır” demiş ve devler kabul etmiş. İkinci yarış zamanı gelmiş ve devler Togi’yi bir vadiye götürmüşler. “Şu dağın zirvesine ilk ulaşan kazanır,” demişler. Togi, zayıf olduğu için devlerden hızlı koşuyormuş ama onları direk geçmesi mümkün değilmiş. Bu yüzden, gizli bir patika bulmuş ve devlerin bilmediği kestirme bir yoldan zirveye ulaşmış. Devler zirveye vardığında Togi çoktan oradaymış. “Bu haksızlık!” diye bağırmış en genç dev. “Hayır,” demiş Togi “Akıl hızın bir parçasıdır.” Devler mecbur bu yarışı da kabul etmişler. Sırada son yarış varmış. Bu yarış bir bilmeceymiş. Devlerin en yaşlısı “Ne kadar küçükse o kadar değerlidir, ama büyüdükçe hiçbir işe yaramaz. Nedir bu?” diye sormuş. Togi bir an düşünmüş, sonra gülümsemiş. “Cevap nefes. İnsan da hayvan da nefesten yaşar. Ama nefesin büyüğü olmaz.” Devler birbirine bakmışlar ve çok şaşırmışlar. Togi bilmeceyi çözmüş!

Yaşlı dev, Togi’nin yanına gelmiş. “Senin cesaretine ve zekâna hayran kaldık,” demiş. “Sana söz verdiğimiz gibi, serbestsin. Ama gitmeden önce şunu bil: Güç, yalnızca kaslarla değil, zihinle de ölçülür.” Demiş Togi. Togi, köyüne döndüğünde tüm köylüler onu kahraman ilan etmiş. O günden sonra kimse devlerden korkmamış. Çünkü Togi’nin cesareti, zayıf görünen bir insanın bile devlere meydan okuyabileceğini herkese göstermiş. Bu masal da burada bitmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.