Kurt İle Leylek’in Masalı

Masal Gönderme Formu

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; develer tellal iken, pireler berber iken Kaf Dağı’nın eteklerindeki büyük bir ormanda açgözlü bir kurt yaşarmış. Bu kurt o kadar açgözlüymüş ki, karnı tok olduğunda bile yemek peşinden koşar, diğer hayvanları avlamaktan zevk duyarmış.

Aylar ayları, günler günleri kovalamış ve dondurucu soğukların yaşandığı karakış gelmiş çatmış. Kurt için kış günlerinde yiyecek bir şeyler bulmak çok daha zormuş. Günlerce aç kalan kurt çaresize dolaşırken bir mağaraya denk gelmiş. Hem biraz ısınırım, hem de belki bir parça yiyecek bulurum umuduyla girdiği mağarada bir de ne görsün! Kocaman bir ziyafet sofrası kurulmuş, masada hiç kimse de yokmuş.

Sevinçten ne yapacağını bilemeyen kurt yemeklere öyle bir saldırmış ki, karnı davul gibi şişmiş. Açgözlü kurt iyice doyduğu halde sofradaki buttan bir lokma daha alayım mağaradan ondan sonra çıkarım demiş. Budu ağzına atmış atmasına ama kemik boğazında çapraz bir biçimde sıkışmış kalmış.

Ne yapacağını bilemez halde mağaradan çıkmış ve yardım aramaya başlamış. Ama hiçbir hayvan ona yanaşmıyor, saldırır diye korkuyormuş. Kurt en sonunda ormandaki donmuş gölün kenarında leyleği görmüş. Görmüş görmesine ama onu gördüğüne de çok şaşırmış.

Hemen leyleğin yanına gidip ondan yardım istemiş.
“Leylek kardeş; boğazıma takılan kemik parçasını çıkarır mısın? Hem çıkarırsan sana bir hediyem olacak” demiş.

Leylek önce biraz korkmuş ama sonra çaresiz kalan kurda acımış ve “tamam yardım edeyim” demiş.

Leylek korkarak, yavaşça kurdun ağzına başını sokmuş ve kemiği çekip çıkarmış. Kurt hiç teşekkür bile etmemiş. Sonra da;
“Senin bu soğuk kış aylarında burada işin ne” diye sormuş. Leylek de;
“Güneye göç edeceğimiz günlerde kanatlarımdan biri sakatlandı. İyileşene kadar beklemek zorunda kaldım. Sonra da sürüyü kaçırdım” demiş.

Kurt başını sallamış ve oradan uzaklaşmaya başlamış. Leylek arkasından şaşkınlıkla seslenmiş;
“Hani kemiği çıkarırsam bana hediye verecektin” demiş.
Kurt, “Kafanı ağzıma soktuğunda boynunu koparmadım ya! İşte sana en büyük hediye bu” demiş.

O zaman neymiş! Kötü bir kalbe sahip hiç kimse iyilikten anlamazmış. Bu masal da burada bitmiş.

Yazar: Pedagog Ercüment Eşsiz

Havanlara ile ilgili masallar okumak için “Hayvan Masalları” adlı kategorimize gözatabilirsiniz.