Mehmet ve Yeni Öğretmen Hikayesi

Bir zamanlar, şehrin birinde ilkokul üçüncü sınıfa giden Mehmet isminde bir çocuk varmış. Mehmet, arkadaşlarını, öğretmenini, okulunu çok severmiş. Derslerde sürekli sorular sorar, arkadaşlarını güldürür, kendini herkese sevdirirmiş. Bazı derslerde zorlansa da, her gün keyifle okula gider gelirmiş.

Günlerden bir gün, Mehmet’in öğretmenin okuldan ayrılması gerekiyormuş çünkü başka bir okula tayini çıkmış. Bu durumda Mehmet’in sınıfına yeni öğretmen gelecekmiş. Mehmet ve arkadaşları bu duruma çok üzülse de yeni öğretmenleri için heyecanlanmaya başlamışlar. Bir kaç gün sonra yeni öğretmen okula gelmiş, zil çalmış ve sınıfın kapısı yavaşça açılmış. İçeri uzun boylu, takım elbiseli, ciddi yüzlü biri girmiş. Bu kişi sınıfın yeni öğretmeniymiş. Adı da Murat mış. Murat Öğretmen’in kalın ve tok bir sesi varmış. “Günaydın çocuklar,” dediğinde sınıfta çıt çıkmamış. Ali “Bu öğretmen kesin çok katı… Acaba soru sorsam kızar mı?” diye düşünmüş. Ders başladığında Murat Öğretmen tahtaya robot çizen bir resim asmış. “Bugün robotları konuşacağız,” demiş. Mehmet şaşırmış, çünkü bu kadar ciddi biri, robotlarla ilgileniyor olabilir miydi? diye düşüncelere dalmış. Dersin sonunda Murat Öğretmen, Mehmet’in yanına yaklaşmış, diz çöküp gülümseyerek sormuş: “Merhaba Mehmet, robotlara ilgin var mı?” diye sormuş. Mehmet “Evet öğretmenim, robotları çok seviyorum. Bende bir gün robot yapacağım” demiş. Murat Öğretmen göz kırpmış. “O zaman seninle minik bir görevimiz var. Bu hafta bir ‘robot defteri’ hazırlıyoruz. Her gün bir parça çizeceğiz ve sonunda kendi robotumuzu tasarlayacağız. Var mısın?” diye sormuş. Bu sözler Mehmet’i çok heyecanlandırmış, sevinçle “Varım!” diye bağırmış. Günler geçtikçe Mehmet, Murat Öğretmen’in aslında çok anlayışlı ve eğlenceli biri olduğunu fark etmiş. Öğretmen bazen ciddi dururmuş ama içten içe çocukları çok severmiş. Sınıfta her çocuğun ilgisini keşfeder, ona göre anlatım yaparmış. Mehmet sadece robot çizmeyi değil, sabırlı olmayı ve insanları dış görünüşlerine göre yargılamamayı da öğrenmiş. Günler geçmiş ve Mehmet, robotunun tasarımını tamamlamış. Çok heyecanlansa da, arkadaşlarına sunumunu yapmış ve herkesten alkış almış. Öğretmeni “Aferin Mehmet, seninle gurur duyuyorum” demiş. Mehmet öğretmeninden takdir aldığı için daha da mutlu olmuş.

Mehmet artık, öğretmenini çok seviyor ve ondan hiç korkmuyormuş. Tam tersine, her gün yeni şeyler öğrenmek için sabırsızlanıyormuş. Sınıftaki diğer arkadaşlarına da Murat Öğretmen’in ne kadar sevecen biri olduğunu anlatıyormuş. Böylece Mehmet, sadece bir robot yapmamış, aynı zamanda içindeki cesareti, ön yargılarını aşma gücünü ve insanları tanımadan yargılamamayı da keşfetmiş. Bu hikayede burada bitmiş.

Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.