Çiftçi ve Oğullarının Masalı

Bir zamanlar, köyün birinde yaşayan yaşlı bir karı koca ve üç oğlu varmış. Yaşlı adam hayatı boyunca ailesini çiftçilik yaparak geçindirmiş. Herkes onun ne kadar çalışkan bir insan olduğunu bilirmiş. Fakat oğulları, yaşlı çiftçinin aksine çok tembellermiş. Babalarının yıllardır emek vererek işlediği tarlalarla pek ilgilenmez, işleri hep birbirlerine bırakırlarmış.

Aradan yıllar geçmiş, çiftçi artık iyice yaşlanmış, çalışacak gücü yokmuş. Bu yüzden oğullarıyla konuşmak istemiş ve onları yanına çağırmış. “Çocuklarım, ben artık çok yaşlandım, çalışacak gücüm yok. Ama sizin için büyük bir servet bırakıyorum. Ancak bu serveti bulabilmek için tarlamızı kazmanız gerekecek. Hazine toprağın altına saklı.” demiş. Bunu duyan çocuklar çok heyecanlanmış, hemen tarlaya gitmişler. Kürekleri, kazmaları alıp tarlanın her köşesini kazmaya başlamışlar. Günlerce uğraşmışlar ama hiçbir hazine bulamamışlar. Yorulup pes edecekleri sırada en küçük kardeş “Babamız bizi kandırmış olabilir mi?” diye sormuş. Ortanca kardeş “Sanmıyorum ama belki de hazineyi yanlış yerde arıyoruz” demiş. Büyük kardeş ise düşünceli bir şekilde “Belki de babamız bize altın ya da gümüş değil, başka bir hazine bırakmıştır. Şimdi tarlamız baştan sona kazılmış oldu. Hazır buradayken tohum ekelim! Ne dersiniz?” diye sormuş.

Abilerinin fikrine sıcak bakan kardeşler hemen işe koyulmuşlar. Toprağı sürmüş, en iyi tohumları ekmişler. Birkaç ay sonra tarlaları bereketle dolmuş, en verimli mahsuller yetişmiş. Elde ettikleri ürünleri satıp büyük kazanç sağlamışlar. O zaman anlamışlar ki, babalarının bahsettiği hazine çalışkanlık ve emeğin getirdiği bereketmiş. O günden sonra asla tembellik yapmamış, her yıl tarlalarını en iyi şekilde ekip biçmişler. Masal da burada bitmiş.

Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.