İnekler Mandalara Karşı Masalı

Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil otlakların, berrak derelerin olduğu uzak bir köyde, İnekler Vadisi adında bir yer varmış. Bu vadide sütleriyle ünlü, barışçıl ve çalışkan inekler yaşarmış. İnekler sabah erkenden uyanır, taze ot yer, çiftçilere süt verir, gün batımında gökyüzünü izleyerek dinlenirlermiş.

Vadinin hemen ötesinde, bataklıklarla çevrili Mandalar Ormanı bulunurmuş. Mandalar güçlü, iri ve biraz da gururlu hayvanlarmış. Onlar da kendi bölgelerinde huzur içinde yaşar, ama bazen oyun olsun diye İnekler Vadisi’ne gelip orayı biraz dağıtırlarmış. Bir gün, Mandaların lideri Koca Boynuz, “İnekler Vadisi bizim ormandan daha güzel! Gidelim, orayı ele geçirelim!” demiş. Mandalar homurdanarak kabul etmişler. Ertesi sabah, vadinin girişine dev bir bayrak dikmişler: Üzerinde bir manda resmi varmış. İnekler bu duruma çok üzülmüş. “Biz savaşçı değiliz, biz süt veririz, ot yeriz,” demiş yaşlı inek Maviş Nine. Ama küçük, zeki bir buzağı olan Boncuk şöyle demiş: “Belki güçle kazanamayız ama zekâyla kazanabiliriz!” O gece Boncuk ve arkadaşları plan yapmış. Ertesi sabah vadinin dört bir yanına mandaların çok korktuğu “zıpzıp arıların” yuva seslerini taklit eden ses kutuları yerleştirmişler. Mandalar her yerde vızıldama sesi duyunca paniklemiş! “Arılar geliyor! Kaçalım!” diye bağırmış Koca Boynuz. Mandalar koşarak ormana geri dönmüş.

O günden sonra inekler vadilerine sahip çıkmanın sadece boynuzla değil, akılla da mümkün olduğunu anlamışlar. Mandalar da bir daha asla oyun olsun diye bile vadilerine girmemiş. Ve herkes kendi yerinde mutlu mesut yaşamış. Masal da burada bitiş. Gökten üç ot düşmüş: biri ineklere, biri mandalara, biri de aklıyla kazanan Boncuk’a!

Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizden bir çok farklı masala ulaşabilirsiniz.