Ormanın Kalbindeki Renkli Yumurta Masalı

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde uzak ormanların birinde, renk renk tüyleriyle neşe saçan Minnoş Tavşan Pofuduk yaşarmış. Pofuduk’un en değerli eşyası, içinde minik sürprizler olan renkli bir yumurtasıymış. Bu yumurtayı her ilkbaharda ormanın çocuklarına gösterir, içinden çıkan minik boncuklar, pullar ve çiçeklerle onlara oyunlar oynatırmış.

Bir sabah güneş yine sıcacık doğarken, Pofuduk yumurtasını sakladığı ceviz ağacının kovuğuna bakmış. Ama… yumurta yokmuş! Gözleri kocaman açılmış, kulakları düşmüş. “Renkli yumurtam nerede?” diye fısıldamış. O sırada yanına neşeli sesiyle Şarkıcı Kurbağa Cikcik gelmiş. “Ne oldu Pofuduk?” demiş zıplayarak. Pofuduk içini çekmiş: “Renkli yumurtam gitmiş. Herkese onu gösterecektim bugün…” demiş. Cikcik hemen düşünmüş, “Onu bulmamız için izlerin peşine düşmemiz gerek!” demiş. Ve birlikte ağacın etrafını dolaşmaya başlamışlar. İlk ipucu, çiçeklerin üzerine damlamış minik sarı pullarmış. Cikcik gözlerini kısıp, “Bu, yumurtanın içinden düşmüş olmalı!” demiş. Yol üzerinde, birdenbire ağaçtan aşağıya sarkan parlak bir tüy dikkatlerini çekmiş. O tüy, Meraklı Papağan Lilo’ya aitmiş. Lilo hemen dallardan süzülerek yanlarına inmiş. “Sanırım az önce renkli bir şey aşağı doğru yuvarlandı, şu derenin kenarına doğru!” demiş. Üçlü, derenin kıyısına vardıklarında, suyun hemen kenarında yumurtadan düşmüş mor bir boncuk bulmuşlar. Ama yumurtanın kendisi ortada yokmuş. “Belki de ormanın kalbine doğru gitmiştir,” demiş Bilge Kaplumbağa Mozo, derenin diğer tarafından yaklaşarak. Beraberce ormanın derinlerine doğru ilerlemişler. Yolda yaprakların arasından çıkan Minik Kirpi Cikcik de onlara katılmış. Uzun arayışın ardından, ormanın tam ortasında, yosunlarla kaplı eski bir kütüğün yanında parlayan bir şey görmüşler: Renkli yumurta! Ama çevresi minik karıncalar ve uğur böcekleriyle doluymuş. Meğer yumurtanın içindeki minik boncuklar etrafa saçılmış, böcekler onları inceliyormuş! Pofuduk hemen geri almak istemiş ama Mozo yavaşça kulağına fısıldamış: “Bazen paylaşmak, sahip olmaktan daha kıymetlidir.” demiş. Pofuduk duraksamış, sonra gülümsemiş. “Pekâlâ,” demiş. “İçindeki süsleri böceklerle paylaşırım ama yumurtamı geri alabilir miyim?” Uğur böcekleri mutlu bir şekilde başlarını sallamış.

O günden sonra, Pofuduk’un renkli yumurtası sadece onun değil, tüm ormanın neşe kaynağı olmuş. Her bahar geldiğinde, ormanın kalbinde yumurta etrafında toplanan dostlar, birlikte oyunlar oynamış. Ve hepsi mutlu mesut yaşamış. Masal da burada bitmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.