Kar Tanesinin Masalı

Masal Gönderme Formu

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde küçük bir kar tanesi varmış. Mevsimin kış olmasını, gökyüzünden yeryüzüne inmeyi sabırsızlıkla bekliyormuş. Bizim küçük kar tanesi, diğer kar tanelerine göre biraz küçük ve çelimsizmiş.

Günler geçmiş, aylar geçmiş ve kış vakti gelmiş. Havalar soğumaya başlayınca gökyüzünde ki bütün kar taneleri yeryüzüne inmek için hazırlık yapmaya başlamışlar. Beklenen an gelmiş ve hepsi teker teker yeryüzüne gelmeye başlamışlar. Bütün kar taneleri çok mutluymuş. Her sene bu aynın hayalini kurar ve kendilerini göstermek için can atarlarmış. Kar taneleri sessizlik içinde salınırken bizim küçük kar tanesi de cesaretini toplayıp gökyüzünden atlamış. Uçmuş, uçmuş ve sonunda yer yüzüne inmiş. İlk kez yer yüzüne indiği için çok heyecanlıymış. İnsanları, hayvanları, doğayı gördüğüne çok sevinmiş. Ama bir anda hiç beklemediği bir şey olmuş. Büyük bir fırtına. Göz gözü görmüyormuş. Ağaçlar sallanıyor, çatılar uçuyor, insanlar bir yerlere tutunuyormuş. Küçük kar tanesi etrafını izlerken birden dengesini kaybetmiş ve sağa sola savrulmaya başlamış. Rüzgar o kadar şiddetliymiş ki hiç bir yere tutunamıyor muş. Kar tanesi yükselmiş, yükselmiş, savrulmaya devam etmiş. Bu uçmanın ne kadar sürdüğünü anlamamış ve uyuya kalmış. Gözünü açtığında arkadaşlarından hiçbirini yanına görememiş. İlk düştüğü yerden çok farklı bir yere düşmüş. Burası ona göre çok sıcakmış. Terlemeye ve korkmaya başlamış. Tek istediği arkadaşlarından birini görmekmiş. Yattığı yerden kalkmış ve yürümeye başlamış. Etrafında kar tanesi yerine bir sürü kum tanesi görmüş. Kendi aralarında konuşan taneleri görmüş. Kar “Merhaba” diye seslenmiş. Kum taneleri, karı görünce gözlerine inanamamışlar. Çünkü çöl de bir kar tanesini daha önce kimse görmemiş. Kum tanesi “Merhaba, senin burada ne işin var. Burası sana göre bir yer değil” demiş. Kar “Haklısın. Buraya nasıl geldiğimi bilmiyorum. Çok uzaklarda bir yerde yeryüzüne inmiştim ama çok şiddetli bir fırtına çıktı. Gözümü açtığımda buradaydım” demiş. Kum taneleri kar tanesine çok üzülmüş. Ama onun burada yaşayamayacağını biliyorlarmış. Diğer bir kum tanesi “Seni hemen geldiğin yere geri dönmen lazım, yoksa burada erir gidersin” demiş. Kar “Evet, zaten çok terliyorum ve çok susadım” demiş. Kumlar hemen kara su getirmiş ve onu biraz dinlendirmek için buzdolabına koymaya karar vermişler. Karı bir süre buzdolabında tutmuşlar ve o sırada, Karı eve göndermek için düşünmüşler. En sonunda akıllarına bir fikir gelmiş KUM FIRTINASI! Hemen kar tanesini almışlar ve planlarını ona da anlamışlar. Kar çok sevinmiş ve heyecanla beklemeye başlamış. Kum taneleri bütün arkadaşlarına haber vermiş.

Milyonlarca kum el ele tutuşmuş ve uçmaya başlamışlar. O kadar hızlı uçuşuyorlarmış ki göz gözü görmemeye başlamış. Kar tanesi yavaş yavaş kendini rüzgara bırakmış. Havalandığında bütün kum tanelerine teşekkür etmiş ve savrulmaya devam etmiş. O kadar çok savrulmuş ki yine uyuya kalmış ve bu sefer uyandığında bütün arkadaşları yanındaymış. Tekrardan soğuk havaya ve arkadaşlarına kavuştuğuna çok sevinmiş. Başına gelenleri diğer kar tanelerine anlatmış ve bütün kar taneleri duyduklarına inanamamış. Tarihte ilk defa çöle giden kar tanesi olarak hafızalarına kazınmış. Masal da burada bitmiş.

Daha fazla masal uzun soluklu masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.