Keloğlan ve Kuyudaki Dev Masalı

Mayıs 10, 2022 1 Yazar: Ezgi E.

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde uzaklar bir yerde yaşayan bir keloğlan varmış. Keloğlan annesi ile birlikte yaşarmış, oldukça da fakirlermiş. Evleri bile derme çatmaymış. Keloğlanın elinden her iş gelse çalışmayı hiç sevmezmiş. Evde yan gelip yatarken annesi onun yerine de köyde çalışır oğluyla beraber karnını doyurmak için çabalarmış.

Günlerden bir gün Keloğlan evinden çıkmış yürümeye başlamış. O an karşısına üç beş insan çıkmış ve aralarında konuşuyorlarmış. Keloğlan da onları dinlemeye başlamış. Adamlardan biri “Bir iş var ama yapacak adam lazım. Eğer bu işi kabul eden olursa 100 altın vereceklermiş” demiş. Etrafta ki insanlardan ses çıkmamış. Bunun üzerine Keloğlan altınları hayal ederek “Ben bu işi yaparım, nerede ve ne zaman?” diye sormuş. İş teklifini yapan adam “Senin bu işi yapmak imkansız. İş çok zor. Bu işi yapmak için becerikli ve akıllı olmak gerekir” demiş. Keloğlan da adama gülümseyip “Ben bu işi yaparım, hem ummadık taş baş yarar” demiş. Adam kabul etmiş ve Keloğlana yapacağı işi anlatmaya başlamış. İş oldukça zormuş. Çok uzaklara gidilip mal getirilmesi gerekiyormuş ve yolculuğa da at üstünde gidilecekmiş. Adam emin olmak için tekrar sormuş “Emin misin Keloğlan?”. Keloğlan kendinden emin bir şekilde “Evet” demiş. Adam da 100 altını vermiş ve Keloğlan da hemen annesine koşmuş ve paranın bir kısmını bırakmış, yola koyulmuş. Keloğlan bu yolculukta yalnız değilmiş onun gibi üç dört atlı daha varmış. İki gün boyunca durmaksızın gitmişler. Üçüncü gün Keloğlan’ın her yeri ağrımaya başlamış. Ama altınları düşünerek yola devam etmiş. Bir süre sonra mola vermişler. Atları bağlamışlar. O sırada yola çıkanlardan biri Keloğlan’ı çağırmış “Keloğlan, ileri de bir kuyu var ve içine inmelisin” demiş. Keloğlan kuyunun yanına gitmiş ve içine bakmış ve korkulacak bir şey yok deyip kuyuya inmeye başlamış. Kuyunun yarısında Keloğlan bir kapı görmüş ve içeri girmiş. Gördükleri karşısında çok şaşırmış. Çünkü harika bir bahçe ve kocaman bir saray görmüş. Sarayın önünde de güzeller güzeli bir kız oturuyormuş. Arkasında da iri bir adam duruyormuş. Etrafına şaşkınlıkla bakan Keloğlan birden arkasını dönüş ve karşısında kocaman bir dev duruyormuş. Dev “Ey insan, bu gördüklerinden hangisi daha güzel?” diye sormuş. Keloğlan çok korkmuş ve cevap verememiş.Bir an düşünmüş ve “Gönül neyi severse güzel olur” demiş. Dev Keloğlanın cevabını beğenmiş ve bir soru daha sormuş. “Hey insan, bu gördüklerinden hangisi güzel?” Keloğlan bu sefer korkmadan yine aynı cevabı vermiş “Gönül neyi severse güzel olur” demiş. Dev cevabı yine beğenmiş. “Sen akıllı bir çocuğa benziyorsun demiş. Arkada ki ağaçtan üç nar koparıp Keloğlan’a vermiş “Al bunları annen ile yersin” demiş ve Keloğlan’ın yanından ayrılmış. Dev kuyuya inen herkese bu soruları sorarmış ama istediği cevabı alamayınca onları kuyudan dışarı bırakmazmış. Keloğlan devin yanından ayrılmış ve kuyuya geri dönmüş. Çıkışa nasıl gideceğini düşünürken kuyuya bir sepet indirilmiş. Keloğlan da sepete atlamış ve yukarı çıkmış. Keloğlan’ın sağ salim yukarı çıktığını gören arkadaşları çok şaşırmış. Çünkü o güne kadar her yola çıktıklarında kuyudan kim su almaya indiyse bir daha yukarı çıkamamış. Aralarından biri Keloğlan’a sormuş “Bugüne kadar bu kuyuya inen kimse geri dönmedi. Sen nasıl geri döne bildin?” demiş. Keloğlan “Çıktım işte, orası da bana kalsın” demiş. Sabah olmuş ve atlılar yine yola çıkmış.

Sonunda uzak ülkeye varmışlar ve malları alıp ülkelerine geri dönmüşler. Keloğlan da narlarını alıp evine gitmiş. Annesi karşısında oğlunu görünce çok sevinmiş. Hemen oğluna yemek hazırlamış ve yemişler. Yemek bitince Keloğlan devin verdiği narlardan biri alıp kırmış. Kırmış kırmasına ama devin verdiği nar tanesinden her biri birer altına dönüşmüş. Keloğlan da ihtiyacı oldukça bu altınları satmış. Bir süre sonra çok zengin olmuş ve annesi ile mutlu bir hayat sürmüşler. Keloğlan köyde ki herkese bir ders vermiş olmuş. Çünkü kimse dış görünüşü ile yargılanmamalı olduğunu anlamışlar. Herkes var olan şeyi kalpten sevmeyi öğrenmiş. Masal da burada bitmiş.