Mavi Tilki İle Sarı Tavşan Masalı

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde yemyeşil ormanların ötesinde, bulutlara değen yüksek bir dağ varmış. Bu dağın adı Gök Dağı’ymış. Gök Dağı’nın zirvesinde, gökyüzü kadar berrak tüyleri olan, oldukça nadir görülen bir hayvan yaşarmış: Mavi Tilki.

Mavi tilki gündüzleri dağın serin yamaçlarında koşturur, geceleri ay ışığında gölgelerle dans edermiş. Tüyleri gökyüzünün sabah mavisi kadar parlak, gözleri ise yıldızlar kadar ışıltılıymış. Gök Dağı’ndaki bütün hayvanlar onu hayranlıkla izler ama kimse onun kadar yükseklere çıkamazmış. Mavi tilki yalnız ama mutluymuş. Çünkü gökyüzüne yakın olmak ona huzur verirmiş. Aynı zamanlarda, Gök Dağı’nın çok ama çok uzağında, kavurucu sıcakların hüküm sürdüğü Altın Çöl’de, başka bir dikkat çekici hayvan yaşarmış: Sarı Tavşan. Onun da kürkü adeta güneşle yıkanmış gibi sapsarıymış. Güneş ne kadar parlarsa parlasın, sarı tavşan her zaman neşeyle zıplar, serapların peşinden koşar, kumlara izler bırakırmış. Altın Çöl’de yaşayan diğer hayvanlar onun çevikliğine hayran kalır, ama onun kadar hızlı olamazmış. Bir gün her ikisi de, içlerinde hissettikleri büyük bir merakla, yaşadıkları yerden ayrılmaya karar vermiş. Mavi tilki, “Acaba dağın ötesinde neler var?” diye düşünmüş. Sarı tavşan ise “Çöl bittiğinde beni neler bekliyor?” diye merak etmiş. Ve tesadüf bu ya, ikisi de aynı anda farklı yönlerden yola çıkmışlar. Yolculukları uzun, zorlu ama bir o kadar da heyecan vericiymiş. Günler geçmiş, yollar yürünmüş. Derken, bir sabah güneş ışıkları parıldarken, ikisi de Serin Göl’e gelmişler. Bu göl, ne dağın zirvesinde ne de çölün ortasında, ikisinin tam ortasında, yemyeşil bir çayırda yer alıyormuş. Gökyüzüyle çöl arasındaki bu doğa harikası, adeta bir buluşma noktasıymış. Mavi tilki gölün kenarına varınca, orada zıplayarak oynayan bir sarı tavşan görmüş. Sarı tavşan ise, suyun yansımasında mavi bir figür fark etmiş. Göz göze geldiklerinde, ikisi de durup kalmış. Mavi tilki, “Sen de kimsin böyle? Kürkün neden bu kadar parlak sarı?” demiş. Sarı tavşan da şaşkınlıkla cevaplamış: “Peki ya sen? Mavi bir tilki hiç duymadım. Bu renkle nasıl saklanabiliyorsun?” Başta birbirlerini garip bulmuşlar. Farklı görünümleri onları biraz tedirgin etmiş. Ardından gölün kimin olduğu üzerine konuşmaya başlamışlar. Mavi tilki, “Bu göl dağdan akan sularla doluyor. Bu yüzden bu göl benim” demiş.
Sarı tavşan hemen atlamış: “Olmaz! Buraya çölün yollarını aşarak geldim. Burası tam ortada, çölün de bu gölde hakkı var.” demiş. Tartışma uzamış da uzamış. İkisi de çok yorulmuş. Ne sarı tavşan geri dönmek istemiş ne de mavi tilki vazgeçmiş. Tam o sırada gölde yavaşça esen rüzgar, suyun üstünü dalgalandırmış. İkisinin de yansıması karışmış suya. Birbirlerine bakmışlar ve gülümsemişler. Mavi tilki bir adım öne çıkmış:
“Biliyor musun? Seninle aynı yolda yürüdük. Ben dağdan, sen çölden geldin aynı gölde buluştuk. Belki de bu yer ikimizin de evi olabilir.” Sarı tavşan da başını sallamış. “Haklısın. Ne dağ sadece senin, ne çöl sadece benim. Bu dünya hepimizin. Bazen farklılıklarımız bizi ayırmaz, aksine birleştirir.” demiş.

O günden sonra Serin Göl, onların ortak oyun alanı olmuş. Her dolunayda buluşur, hikayelerini anlatır, rüzgarla yarışırlar, suya ayaklarını sokup gökyüzünü seyrederlermiş. Ve böylece, mavi tilki dağlarına dönerken yanında dostlukla dolu bir kalp taşırmış. Sarı tavşan da çölüne neşe ve barış götürmüş.
Artık dağ da onlarınmış, çöl de, göl de…

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.