Minik Balık Lino’nun Masalı

Denizin en küçük balığı Lino, her zaman büyük balıklardan çekinirmiş. Ama bir gün arkadaşını kurtarmak için karanlık derinliklere dalmak zorunda kalınca, cesaretin boyla değil kalple ölçüldüğünü anlamış.

Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, masmavi suların derinliklerinde rengarenk mercanların arasında Lino adında minik bir balık yaşarmış. Lino’nun pulları deniz ışığında gümüş gibi parıldar, ama o hep diğer balıkların arkasında saklanırmış. Ne zaman büyük balıklar “Denizin Altını Keşif Yarışı!” dese, Lino hemen kabarcıkların arasına gizlenirmiş. “Ben küçük bir balığım, yapamam ki!” dermiş.

Günlerden bir gün, denizin en neşeli günüymüş: Mercan Bayramı! Bütün deniz canlıları süslenmiş, midyeler inciyle dans ediyor, deniz yıldızları ışıltılı şarkılar söylüyormuş. Lino’nun en yakın arkadaşı Mavi adında bir denizatıymış. Mavi ona “Hadi Lino, bu sefer bizim de dans etmemiz gerek!” demiş. Lino utangaç bir şekilde gülümsemiş: “Ben beceremem, çok utanırım.” Tam o sırada, büyük bir dalga gelmiş. Mercanların altındaki küçük bir taş yerinden oynamış ve Mavi’nin kuyruğu oraya sıkışmış! “Yardım edin!” diye seslenmiş Mavi. Ama herkes dansın ortasındaymış, kimse sesini duymamış. Lino kalbinde bir korku hissetmiş ama hemen ardından bir düşünce gelmiş: “Eğer ben yardım etmezsem, kim edecek?” Küçücük gövdesine rağmen tüm gücüyle yüzmüş. Karanlık bir mağaranın önüne gelmiş. Orası denizin en derin, en sessiz yerlerinden biriymiş. Korkudan pulları titremiş, ama geri dönmemiş. “Ben bunu yapabilirim!” diye fısıldamış kendine. Bir taşın kenarına yüzüp, kuyruğuyla itmeyi denemiş. Bir… iki… üç! Sonunda taş yerinden oynamış, Mavi özgür kalmış! Mavi gözleri dolu dolu Lino’ya bakmış: “Sen… sen bir kahramansın!” Lino utangaç bir gülümsemeyle cevap vermiş: “Ben sadece arkadaşımı kurtardım.” Ama denizdeki herkes artık onu farklı görüyormuş. Denizanası Luna, “Küçük balık ama büyük bir yüreği var!” demiş. Koca yengeç Tuko ise “Gerçek cesaret korkmamak değil, korkarken bile doğru şeyi yapmakmış!” diye eklemiş.

O günden sonra Lino, hiçbir yarıştan kaçmamış. Derin deniz mağaralarına dalmış, mercanları keşfetmiş, yeni balıklara yol göstermiş. Artık “küçük” değilmiş, çünkü öz güveni büyükmüş. Her akşam güneş batarken denizin üzerinde parlayan kabarcıkların arasında Lino’nun sesi yankılanırmış: “Cesaret, kalbinin sesini dinlemektir.”

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.