Toprak ile Tüyşeker’in Oyuncak Mağarası Masalı

Ormanda yaşayan ikiz tavşanlar, bebekliklerinden kalan oyuncakları bir mağarada saklamaktadır. Bu eşyaları bir türlü bırakmak istemeyen kardeşler, ormanda çıkan bir olay sayesinde paylaşmanın ve sadeleşmenin değerini öğrenirler.

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, Yeşilçimen Ormanı’nda Toprak ve Tüyşeker adında iki sevimli ikiz tavşan yaşarmış. Toprak biraz daha ciddi, Tüyşeker ise neşeliymiş. Bu ikiz tavşanlar çok iyi anlaşır, her yere birlikte gider, her şeyi birlikte yaparlarmış.

Ormanın içindeki yuvalarında, eski bir mağarayı oyuncak eşyalarla doldurmuşlar. Bu mağara onların “hatıra mağarası”ymış. İçinde bebekliklerinden kalan yumuşak havuçlar, çıngıraklar, tüy yastıklar ve minicik battaniyeler varmış. Ama ne tuhaftır ki bu eşyaların hiçbirini artık kullanmıyorlarmış. Yine de onlardan ayrılmaya da hiç kıyamazlarmış. Bir gün, Orman Konseyi, yaklaşan soğuk mevsim için yardıma ihtiyaç duyan hayvanlar adına bir kampanya başlatmış. “Kullanmadığınız eşya, başkasına yuva olur!” sloganıyla ormanın her köşesinde ilanlar asılmış. Bu ilanlardan biri de tavşanların yuvasının önüne asılmış. Toprak ve Tüyşeker ilanı okuyunca çok heyecanlanmış ama aynı zamanda da biraz üzülmüş. Tüyşeker, “Ama bu yumuşak havuç benim ilk oyuncağımdı…” demiş. Toprak da battaniyesini eline alarak, “Bu battaniye olmadan uyuyamazdım…” diye iç geçirmiş. İkizlerin annesi, Tavşan Yosun, çocuklarının bu durumunu anlayışla karşılamış ama onlara şöyle demiş:
“Eğer gerçekten değer veriyorsanız, onları kullanmalısınız. Eğer sadece mağarada bekleyeceklerse, neden ihtiyacı olan bir sincaba, kirpiye ya da kuşa fayda sağlamasınlar?” Bu sözler ikizlerin kafasını karıştırmış. Ertesi gün Toprak, minik battaniyesini sırtına alıp ormanda dolaşmış. Ama artık ona küçük geldiğini fark etmiş. Tüyşeker de yumuşak havucuyla oynamaya çalışmış ama artık hiç eğlenmediğini anlamış. Bir hafta boyunca her gün eski eşyalarını denemeye çalışmışlar ama ya bedenlerine uymamış ya da ilgilerini çekmemiş. Sonunda birbirlerine dönüp şöyle demişler: “Belki de bu eşyalara bizden daha çok ihtiyacı olanlar vardır.” Hafta sonu, mağarayı anneleriyle birlikte baştan sona taramışlar. Hatıra olarak sadece birer eşya seçmişler: Toprak minik çıngırağını, Tüyşeker ise peluş tavşanını almış.

Kalan oyuncakları, Orman Konseyi’nin yardım çadırına götürüp ihtiyaç sahiplerine ulaştırmışlar. Boşalan mağarayı ise rengârenk boyalarla süsleyip “Macera Mağarası”na dönüştürmüşler. Şimdi mağara, ormandaki bütün dostlarıyla oynadıkları bir oyun alanı olmuş. İkiz tavşanlar artık daha mutluymuş çünkü yüklerinden kurtulmuş, kalplerini paylaşmanın huzuruyla doldurmuşlar. Masal da burada bitmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.