Damlacık ve Kıvılcım’ın Masalı

Damlacık adlı su perisi ve Kıvılcım adındaki küçük enerji topu, insanların suyu ve elektriği gereksiz yere harcadığını fark eder. Birlikte farkındalık yaratmak için sihirli bir yolculuğa çıkarlar. Bu yolculukta çocuklara tasarruf etmenin doğayı korumak anlamına geldiğini öğretirler.

Bir varmış bir yokmuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, zamanın birinde bir çok insanın sevgiyle yaşadığı bir köy varmış. Bu köyde dereler şırıl şırıl akar, kuşlar sabahları cıvıldar, rüzgar çiçekleri dans ettirirmiş. Ancak son zamanlarda bir şeyler değişmeye başlamış. Musluklardan su boşa akıyor, lambalar gün boyu yanık kalıyor, köyün değirmenine giden dere bile yavaş yavaş kurumaya başlamış. Çiçekler susuzluktan boyunlarını bükmüş, kuşlar bile artık az şarkı söylüyormuş.

Günlerden bir gün, bir akşam vakti, gökyüzünden ağlama sesi gelmiş. Bu sesin sahibi minik bir bulutmuş. Çünkü minik bulut, aşağıdan insanları izlerken, insanları doğayı hiç düşünmediklerini görmüş. O sırada Gökkuşağı’nın arkasındaki Sihirli Göl’de iki küçük varlık endişeyle birbirine bakıyormuş: Su perisi Damlacık ve enerji topu Kıvılcım. “Damlacık, bak! Köydeki su azalmış!” demiş Kıvılcım telaşla. “Evet,” demiş Damlacık, “insanlar muslukları açık bırakıyor. Senin enerjin de boşa gidiyor galiba.” Kıvılcım üzülmüş: “Çocuklar televizyonu açık bırakıp dışarı çıkıyorlar. Işıklar da hep yanıyor. Güneş bile şaşırdı!” İkisi birlikte bir plan yapmış, köydeki çocuklara tasarrufun sihrini göstermeye karar vermişler. Sabah olduğunda Damlacık ve Kıvılcım, küçük bir çocuğun penceresinden içeri süzülmüş. O çocuk, Mira adında meraklı bir kızmış. Mira dişlerini fırçalarken musluğu açık bırakıyormuş. Damlacık hemen su damlalarına seslenmiş: “Durun! Boşa akmayın!” Mira şaşırmış: “Kim konuştu?” Damlacık gülümsemiş: “Ben Damlacık, su perisiyim. Musluğu kapatırsan, deredeki balıklar mutlu olur!” Mira hemen musluğu kapatmış. “Gerçekten mi? Benim yüzümden balıklar mı üzülüyordu?” “Evet!” demiş Damlacık. “Her damla, bir yaşam demek. Su boşa akarsa, çiçekler ve balıklar susuz kalır.” O sırada Kıvılcım da odaya zıplamış: “Ben de enerji topuyum! Işıkları gereksiz yere açık bırakırsan, doğa yorulur.” Mira hemen lambayı kapatmış. “Artık sadece gerekince açacağım!” demiş kararlılıkla. Mira o günden sonra köydeki arkadaşlarına da anlatmış: “Muslukları açık bırakmayın! Gereksiz yere ışık yakmayın! Çünkü doğa bizim en yakın arkadaşımız.” Çocuklar bu fikri çok sevmişler. Ertesi sabah köyde büyük bir değişim başlamış. Herkes sabah dişini fırçalarken suyu kapatmış, tarlada çalışanlar gün batınca fenerlerini söndürmeyi unutmamış. Kıvılcım sevinçle parlamış: “Bak Damlacık, enerji tasarrufu yapınca hava bile temizlendi!” Damlacık gülümsemiş: “Ve deredeki balıklar geri döndü! Şimdi Yeşilova yeniden yeşil!”

O günden sonra köyde “Bir Damlacık, Bir Kıvılcım” Günü kutlanır olmuş. Her yıl çocuklar suyu dikkatli kullanmayı, elektriği sadece gerektiğinde açmayı hatırlarmış. Damlacık ile Kıvılcım da gökyüzünden köyü izleyip birbirine şöyle dermiş: “Ne güzel! İnsanlar artık doğayı dinliyor.” Doğa, insanların tasarrufun sihrini keşfettiği o günden sonra hep ışıl ışıl ve tertemiz kalmış.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.