Duruş’un Hikayeleri: Leyleğin Gelişi
Şubat 4, 2022
Güzel bir sonbahar sabahı Duruş tatlı uykusundan uyanmış ve dışarıdan gelen kuş seslerine bakmak için cama doğru gitmiş, perdeyi aralamış ki birde ne görsün, bahçedeki evin bacasında kocaman bir kuş sanki ona bakıyormuş. Şaşkınlıkla hemen annesine seslenmiş. “Anne!.. Beyaz kanatları ve kocaman gagası olan bir kuş gördüm.” Annesi Duruş’un hala uyku sersemi olduğunu düşünerek gülümsemiş ve “Göster bakalım hani nerede bu kuş?” diyerek cama doğru yönelmiş. O da gördüğüne inanamamış çünkü başka diyarlardan göç ederken yolunu kaybedip buraya gelen bir “leylek” görmüş.
Kısa sürede leyleğin varlığı herkes tarafından görülmüş. Tüm komşular merakla gelip leyleği görmek istemişler. Duruş, arkadaşlarına leyleği nasıl gördüğünü anlatıyormuş. Kısa sürede herkes leyleği çok sevmiş ve alışmış. Duruş, ona bir isim koymak istemiş ve adını “Pamuk” koymuşlar. Gel zaman git zaman pamuğu besleyip güzelce bakmışlar. Pamuk durumundan pek memnun olsa da meğerse karnında taşıdığı yavruları varmış ve bu yüzden hiç bir yere kıpırdayamıyormuş. Duruş bir tane leyleğim oldu diye sevinirken tam 3 tanede yavru leylekleri olmuş. Duruş bu durumdan çok mutluymuş. Her sabah uyanır uyanmaz hemen cama koşar, Pamuk ve yavrularının hala evin bacasında olup olmadığını kontrol edermiş. Pamuk da Duruş’u o kadar çok sevmiş ki hiç bir yere gitmemiş hatta bazen bahçeye bile iner bahçedeki ördeklerle beraber gezinirmiş. Ama Duruş, pamuğun bir gün yavrularını alıp gideceğini biliyormuş. Bir gün “Anne !…Pamuk’un evi kim bilir nerededir?” diye sormuş Duruş. Annesi de kızına “Pamuk’un yolunu kaybedip buraya geldiğini, havalar soğuduğunda buradan da göç edebileceğini ve arkadaşlarının yanına gitmesi gerektiğini anlatmış”. Duruş Pamuk’un bir gün gideceğini duyduğunda hiç üzülmemiş çünkü arkadaşlarına kavuşmasını oda istiyormuş. Artık beklenen gün gelmiş havalar soğumaya başlamış. Ama yavrular az da olsa büyümüş ve anneleri ile birlikte uça biliyorlarmış. İşte bu yüzden Pamuk ve yavrular için gitme vakti gelmiş.
Duruş, pamuk ve yavruları gök yüzünde süzülerek uçarken onlara bakıp el sallamış. Duruş, Pamuk’un evine ve arkadaşlarına dönmesine çok sevinmiş. Şimdi her sabah gözleri camda Pamuk’u arasa da zamanla oda onların yokluğuna alışmış. Ve Duruş hayvanları çok sevse de, kuşların özgürce uçabilecekleri ve ait oldukları yerde yaşamaları gerektiğini biliyormuş. Şimdi Duru köpeği Pars’a daha çok bağlanmış. Duruş’un bu hikayesi de mutlu bitmiş.
Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.
