Gölde Kaybolan Taç Masalı

Orman krallığının bilge kurbağası, göldeki altın tacını kaybedince tüm hayvanlar onu bulmak için seferber olur. Ancak tacı bulan kimse, doğru olanı seçmek zorundadır. Bu masal, dürüstlüğün ve adaletin en değerli ödül olduğunu anlatıyor.

Bir varmış bir yokmuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde büyük bir ormanın ortasında pırıl pırıl parlayan bir göl varmış. Bu göl, o kadar berrakmış ki içindeki taşlar bile cam gibi görünürmüş. Gölün kıyısında, suyun içinde altın bir taç parıldarmış. Bu taç, ormanın bilge kurbağası Kıvır’ın tacıymış. Kurbağa Kıvır ormanın en saygı duyulan canlısıymış. Adil kararlarıyla herkesin sevgisini kazanmış.

Günlerden bir gün, sabah serinliğinde göl kenarında otururken, rüzgar birden esmiş. Tacı suya düşüp kaybolmuş. Kıvır ne kadar aramışsa da bulamamış. Ormanın dört bir yanında haber yayılmış: “Bilge Kıvır’ın tacı kayboldu!” Tüm hayvanlar toplanmış: kaz Lemi, kurbağa Lira, ördek Dido, tilki Fino ve kaplumbağa Tori… Hepsi yardım etmeye karar vermiş. “Tacını bulacağız!” demişler hep bir ağızdan. Ertesi gün sabah erkenden herkes göl kenarına gitmiş. Kaz Lemi suya taş atarak aramış, kurbağa Lira dallara tırmanarak gölün derinliğine bakmış, ördek Dido suya dalıp çıkmış. Ama tacı hiçbirinde bulamamışlar. Günün sonunda herkes yorgunmuş. Sadece Fino biraz geride, sessizce gölün kenarını gezmeye devam etmiş. Tam suya eğildiğinde bir şeyin parladığını görmüş. “İşte bu o!” demiş heyecanla. Suya atlamış ve tüm gücüyle tacı kıyıya çekmiş. Güneş ışığında altın gibi parlıyormuş. Fino tacı elinde tutarken içinden bir ses geçmiş: “Bu taçla ormanın en zengini olabilirim. Belki kimse fark etmez…” Ama sonra gölden gelen su damlaları yüzüne değmiş. Göl sanki fısıldıyormuş: “Dürüstlük, su gibi berrak olmalı…” Fino biraz düşünmüş. Sonra derin bir nefes alıp ormanın meydanına koşmuş. “Tacını buldum Kıvır!” diye bağırmış. Tüm hayvanlar şaşkınlıkla dönüp bakmış. Kıvır gözlerini kısarak gülümsemiş. “Teşekkür ederim Fino. Sen olmasaydın tacım kaybolmuş olurdu.” Salyangoz utangaç bir şekilde tacı uzatmış. “Bir an saklamayı düşündüm ama sonra kalbim izin vermedi,” demiş dürüstçe. Ormanda bir sessizlik olmuş. Sonra Kıvır gülümsemiş. “İşte bu yüzden gerçek taç sensin, Fino,” demiş. “Dürüstlük altından da parlaktır.” Kıvır tacı geri almış ama hemen sonra şaşırtıcı bir şey yapmış. Tacını Fino’nun başına koymuş. “Bugün bu taç senin hakkın. Çünkü adaletin değeri, altından değil, kalpten gelir.” Fino’nun gözleri dolmuş. Kıvır gülümsemiş: “Güven, doğru davranışların ödülüdür.”

O günden sonra Fino, ormanın adalet yardımcısı olmuş. Tartışmalar çıktığında herkes ona danışırmış. Fino da her zaman şu sözü hatırlarmış: “Bir tacı taşımak değil, dürüst kalmak en büyük onurdur.” Ve göl, o günden sonra daha da berrak görünür olmuş. Çünkü içindeki su, bir sırrı saklıyormuş: Bir kalp temizse, her şey parlayabilirmiş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.