Karne Günü ve Sürpriz Sandık Hikayesi

Okulun son günü karnelerini alacak olan Eylül ve sınıf arkadaşları, öğretmenlerinden sadece notlarını değil, bir de sürpriz bir sandıkla gelen değerli bir armağan alırlar. Bu armağan, onların yaz tatiline çok daha anlamlı bir başlangıç yapmasını sağlar.

Eylül, o sabah heyecandan erkenden uyanmıştı. Yastığının altına sakladığı “karne günleri için özel” tokasını saçına taktı ve aynaya gülümseyerek baktı. “Bugün son gün! Tatil başlıyor!” dedi kendi kendine. Annesi mutfaktan seslendi: “Eylüüül! Kahvaltın hazır! Bugün büyük gün!”

Eylül hızla çantasını son kez kontrol etti. Kalem kutusu, öğretmenine yazdığı teşekkür kartı, boş klasör… Hepsi yerli yerindeydi. Ama en çok da sınıfa gizlice hazırladığı çilekli şekerlemeleri sabırsızlıkla bekliyordu. “Tüm yıl birlikteydik, bunu hak ettik,” diye düşündü. Okula vardığında bahçede başka çocukların da aynı heyecanla koşuşturduğunu gördü. Kimi arkadaşları birbirine sarılıyor, kimi sevinçle “Kaç takdir kaç teşekkür aldın?” diye soruyordu. Öğretmenleri Elif Hanım, sınıfa gülümseyerek girdi. Elinde büyükçe, renkli bir kutu vardı. Tüm öğrenciler merakla bakarken Elif Öğretmen konuşmaya başladı: “Sevgili çocuklar… Bugün sadece karnelerinizi değil, yıl boyunca gösterdiğiniz çaba ve güzel davranışlarınız için de küçük bir ödül alacaksınız. Ama önce…” Tüm çocuklar dikkat kesildi. “…önce birbirinize bir şey söyleyeceksiniz. Bu yıl en çok ne öğrendiniz ve neyi başardınız?” Eylül parmak kaldırdı. “Ben bu yıl matematikte daha iyiydim ama en çok sabretmeyi öğrendim. Bir soruyu hemen çözemeyince pes etmeyi bırakmayı öğrendim!” Arda, sessizce konuştu: “Ben resim dersinde daha yaratıcı oldum. Ayrıca arkadaşlarımla daha iyi anlaşmayı öğrendim.” Tüm sınıf sırayla konuşurken herkes birbirinin farkına vardı. Herkesin bir gelişimi, bir başarısı vardı. Ve hepsi çok kıymetliydi. Karneler dağıtıldı. Kimi teşekkür, kimi takdir aldı ama Elif Öğretmen şöyle dedi: “Bir kâğıt parçası size her şeyi anlatamaz çocuklar. Asıl önemli olan, yıl boyunca nasıl biri olduğunuz.” Sonra kutuyu açtı. İçinden küçük, renkli zarfçıklar çıktı. Her birinin üstünde öğrencilerin isimleri yazılıydı. Eylül, zarflardan birini aldı. İçinden bir kart çıktı “Sevgili Eylül, bu yıl sabrınla, neşenle sınıfımıza çok şey kattın. Yaz tatilinde yıldızları saymayı unutma! – Elif Öğretmen ” Kartın arkasında küçük bir görev de vardı: “Bu yaz, bir dileğini birine anlat. Paylaşılan dilekler büyür.”

Eylül, kartı özenle çantasına koydu. Bu sadece bir öğretmen notu değil, kalbine yazılmış bir mesaj gibiydi. Okuldan çıkarken arkadaşlarıyla vedalaştı. Herkes bir yandan karnesini sallıyor, bir yandan da zarflarını gösteriyordu. O gün Eylül, karne notlarından çok daha önemli bir şey öğrenmişti: Her çaba, her gülümseme, her güzel davranış aslında koca bir yılın en parlak yıldızlarıydı.

Daha fazla hikaye okumak isterseniz Hikayeler kategorimizi inceleyebilirsiniz.