Renk Avcısının Masalı
Mart 13, 2024
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ülkenin birinde bir köy varmış. Bu köyde yaşayan insanlar çok mutsuzmuş, kimsenin yüzü gülmez, kimse mutlu olmazmış. Bu duruma tüm çocuklar çok üzülürmüş. Onlar çevrelerinde hep gülen insanlar görmek isterlermiş ama gelin görün ki aileleri dahil kimse gülmezmiş.
Çocukların bu halini gören gökkuşağı çok üzülmüş. Çünkü gökkuşağı herkese mutluluk saçmak için varmış. Ama onu görünce tek mutlu olan çocuklarmış. Diğer insanların ise umurunda değilmiş. Gökkuşağı insanlara bir ders vermek istemiş ve bütün renklerini bir an da köyün üzerinden çekmiş. Köylüler, dünyalarının grileştiğini görünce çok üzülmüşler. Yüzler iyice asılmış, bu sefer çocuklar da çok mutsuz olmuş. Ağaçlar, evler, yollar, çimler, denizler, uçurtmalar her şey grileşmiş. Hayatlarında ki en güzel şey olan “Renkler” bir anda gidince çocuklar ne yapacaklarını bilememişler. Bu duruma çok üzülen Erdi, renkleri geri getirebilmek için, “Renk Avcısı” olmaya karar vermiş. Renk Avcısı, renkleri bulmak için yola çıkmış. Uzun bir yolculuktan sonra, bir dağın tepesinde yaşayan Renklerin Koruyucusu’nu bulmuş. Koruyucu, renkleri geri vermek için bir şart koşmuş: “Köyünüzdeki herkes, bir gün boyunca sadece sevgi ve nezaketle davranacak ve yüzleri gülecek. Eğer böyle olursa gökkuşağı size renklerinizi geri verecek ” demiş. Renk Avcısı Erdi, köyüne dönmüş ve köylülere Koruyucu’nun şartını anlatmış. “Gökkuşağı siz büyüklerin sürekli mutsuz olmasından dolayı renklerini bizlerden almış. Sizin mutsuzluğunuz yüzünden biz çocukların renkleri gitti. Eğer bizi seviyorsanız azcık mutlu olmayı deneyin, birbirinize karşı sevgi ve saygı gösterin. Bizlere örnek olun. Biz çocuklara bunları borçlusunuz” demiş. Köylüler o an çocuğun söylediklerini duyunca çok üzülmüşler. O güne kadar mutsuz olmalarının nedenini bir türlü bulamamışlar. Yıllarca böyle davrandıkları için bütün çocuklardan özür dilemişler.
Ertesi gün, köylüler birbirlerine karşı o kadar sevgi ve nezaket göstermişler ki, gökkuşağının renkleri birer birer geri dönmeye başlamış. Köy yeniden renklerle dolmuş ve köylüler, sevginin, nezaketin ve güler yüzün sadece renkleri değil, kalpleri de aydınlattığını anlamışlar. Ve böylece, Renk Avcısı’nın cesareti ve köylülerin sevgisi sayesinde, köylerindeki mutluluk ve umut sonsuza dek sürmüş. Bu masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
