Temizliğin Gücü Masalı

Ekim 9, 2025 0 Yazar: Ezgi E.

Orman dostları, yaşadıkları yeri temiz tutmanın ne kadar önemli olduğunu öğrenir ve el ele vererek evlerini daha güzel hale getirirler.

Bir varmış bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarlarda yemyeşil ağaçları, kuş cıvıltıları ve mis kokulu çiçekleriyle ünlü bir Ihlamur Ormanı varmış. Bu orman, bir zamanlar huzur ve mutlulukla doluymuş. Fakat günler geçtikçe ormanın güzelliği yavaş yavaş bozulmaya başlamış. Ağaçların altı yaprak yığınlarıyla dolmuş, dere kenarı yosun ve çamurla kaplanmış, hayvanların yuvalarının etrafı da dağınık hale gelmiş. Kimse bu duruma pek aldırmamış, herkes sadece kendi işiyle ilgilenmiş. Tembel ayı Bozo, “Nasıl olsa rüzgar süpürür,” dermiş. Kirpi Miki, “Benim çöpüm az, ne olacak ki,” diye düşünürmüş. Tavşan Poti ise, “Yarın temizlerim,” deyip her gün tembellik etmeye devam edermiş.

Bir sabah, ormanın en bilge canlısı olan baykuş Pina, yüksek bir meşe dalına konup seslenmiş: “Sevgili dostlarım! Ormanımız eski güzelliğini yitiriyor. Eğer bir şey yapmazsak, yakında burada yaşamak çok zorlaşacak!” Hayvanlar merakla birbirlerine bakmışlar. “Ama bu kadar kirli olmasının nedeni ne?” diye sormuş sincap Zuzu. Pina kanatlarını açıp cevap vermiş: “Çünkü hepimiz yalnızca kendimizi düşündük. Oysa bu orman hepimizin evi. Eğer birlikte çalışırsak, onu eski haline getirebiliriz.” Bu sözler hayvanların içini umutla doldurmuş. Hemen bir toplantı yapmaya karar vermişler. Ormanın ortasındaki büyük çınar ağacının altında toplanmışlar. Pina planı açıklamış: “Yarın sabah güneş doğduğunda temizlik günü ilan ediyoruz! Herkes elinden geleni yapacak.” Ertesi sabah güneş doğar doğmaz orman neşeyle dolmuş. Herkes hazırlıklara başlamış. Tavşan Poti eline küçük bir süpürge alıp yuvasının önündeki yaprakları süpürmüş. “Şimdi çok daha güzel görünüyor!” diyerek mutlulukla zıplamış. Kirpi Miki sırtına bir sepet takmış ve ormandaki kuru dalları toplamış. Topladığı dalları küçük bir yığın haline getirip sonbahar akşamlarında yakacak olarak saklamaya karar vermiş. Sincap Zuzu, dere kenarını temizlemek için işe koyulmuş. Çamurları ve yosunları temizleyince su berraklaşmış. Suya bakan hayvanlar kendi yansımalarını görünce gülümsemişler. Ayı Bozo ise en zor işi üstlenmiş, ormanın en derin köşesindeki devasa taşların arasına sıkışmış çöpleri çıkarmak. İlk başta çok yorulmuş ama arkadaşlarının “Harika gidiyorsun Bozo!” diye bağırmalarıyla güç bulmuş. Karga Lili, gökyüzünden aşağıya bakarak seslenmiş: “Orman yukarıdan bile tertemiz görünüyor! Hepiniz harika iş çıkardınız!” Akşam olduğunda Ihlamur Ormanı bambaşka bir hale bürünmüş. Ağaçların altı tertemiz olmuş, yollar düzenli hale gelmiş, dere berrak akmaya başlamış. Çiçekler daha canlı kokarmış, güneş ışıkları ormanın içini daha parlak aydınlatır olmuş.

İşleri biten hayvanlar büyük çınarın altında yeniden bir araya gelmişler. Hepsi yorgun ama çok mutluymuş.
“Birlikte çalışınca her şey mümkünmüş,” demiş tavşan Poti. “Ve temiz bir orman, hepimizi daha mutlu ediyor,” diye eklemiş baykuş Pina. O günden sonra hayvanlar her ayın ilk pazarını “Temizlik Günü” ilan etmişler. Artık hiçbiri çöplerini yere atmıyormuş, yuvalarını ve çevrelerini düzenli tutuyormuş. Ve böylece Ihlamur Ormanı, yeniden eskisinden de güzel, tertemiz bir yuvaya dönüşmüş. Orada yaşayan her canlı, birlikte hareket etmenin ve doğaya değer vermenin ne kadar önemli olduğunu artık çok iyi biliyormuş.