Uykucu Baykuş Nino’nun Masalı

Uykuyu hep erteleyen küçük baykuş Nino, bir gece uykusuz kaldığında neler kaçırdığını fark eder. Düzenli uyumanın zihin ve mutluluk için ne kadar önemli olduğunu öğrenir.

Bir varmış bir yokmuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, çam, gürgen, kavak, meşe, ladin gibi bir çok ağacın olduğu bir orman varmış. Bu ormanda bir çok hayvan sevgi ve neşe içinde yaşarmış. Nino da o hayvanlardan birisiymiş. Nino, geceleri uçmayı, arkadaşlarıyla oynamayı, yemek yemeyi çok severmiş. Sevmediği şey ise, uyumakmış.

Baykuşlar genellik gündüzleri uyur, geceleri ise bir ağaç dalına tünermiş ve sabaha karşı tekrar uyurmuş. Nino ise ne gece ne de gündüz uyumak istemezmiş. Anne baykuş, ona sürekli uyumanın öneminden bahsedermiş ama Nino “uyumak çok sıkıcı anne, ben yıldızları izlemeyi, bulutları seyretmeyi, kuşları dinlemeyi çok seviyorum” dermiş. Nino’nun uykusuzluktan, gözleri küçülmüş, kanatlarını kaldıramayacak kadar yorgun olduğunu hissediyormuş. Bir sabah, ormanda büyük bir buluşma günü varmış. Tüm hayvanlar toplanacak, yeni mevsim için yapılacak işleri konuşacaklarmış. Nino çok heyecanlanmış. “Ben de katılacağım!” demiş. Ama o gece yine geç yatmış. Ayla sohbet etmiş, yapraklara şiir okumuş, hatta cırcır böceklerine tempo tutmuş. Sabah olunca, göz kapakları birbirine yapışmış gibiymiş. Zorla kanat çırpmış ama uykusuzluk yüzünden havalanamamış. “Nino, hadi toplantı başlıyor!” diye seslenmiş sincap Toto. Nino kanatlarını açmış ama yanlışlıkla bir dala çarpmış. “Ah!” diye bağırmış. “Gözlerim görmüyor gibi!” Toto gülmüş: “Belki de görüyorsundur ama uykusuzluktan gözlerin seni dinlemiyordur!” Toplantıya geç kalan Nino, ormanın planlarını duyamamış. Kim hangi ağaca yuva yapacak, kim yiyecek toplayacak, hiçbirini bilmiyormuş. O gün ne zaman uçsa, bir yere çarpmış. Kertenkelelere çarpmış, yapraklara takılmış, hatta bir ağacın kovuğuna sıkışmış. Herkes endişelenmiş. “Nino, n’oldu sana?” demişler. Baykuş annesi üzülerek “Yavrum, uykusuz kalınca gözlerin değil, aklın da yavaşlar. Dinlenmeden hiçbir şey doğru işlemez. Uyku sadece bedenini değil, kalbini de dinlendirir.” Demiş. Nino o gece söz vermiş: “Tamam anne, bu gece erkenden uyuyacağım.” Ama tam dalacakken, yıldızlar parlamaya başlamış. “Ya yıldızlar kayarsa, kaçırırım!” demiş. Sonra kendi kendine, “Hayır Nino, sabah güçlü olmak istiyorsan şimdi uyumalısın,” demiş ve gözlerini kapatmış. Sabah olduğunda, orman mis gibi çiçek kokuyormuş. Nino’nun kanatları hafif, gözleri ışıl ışılmış. Kuşlar cıvıldarken o da aralarına katılmış. “Bugün her şey ne kadar parlak!” demiş. Anne Baykuş gülümsemiş: “İşte dinlenmiş bir zihin, böyle görür dünyayı.”

O günden sonra Nino, en güzel dala tüner, yavaşça gözlerini kapar, ayı dinler, yıldızlara veda eder ve derin bir uykuya dalarmış. Sabahları da neşeyle uyanır, dostlarına “İyi dinlenmiş bir baykuş, en bilge baykuştur!” dermiş. Ve her gece ormanda, yaprakların arasında minik bir ses yankılanırmış: “İyi uykular, Uykucu Nino!”

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.