Küçük Kedi Mavi ve Yaralı Serçe Masalı

Küçük kedi Mavi, penceresinin önünde yaralı bir serçe bulur. Önce korksa da, yardım ettikçe paylaşmanın ve şefkatin ne kadar güzel olduğunu keşfeder. Bu masal, hayvan sevgisini ve merhametin iyileştirici gücünü anlatıyor.

Bir varmış bir yokmuş… Evvel zaman içinde kalbur saman içinde deniz kokulu, güneşli bir kasabada küçük bir kedi yaşarmış. Onun ismi Mavi’ymiş. Tüyleri bulut kadar yumuşak, gözleri ise deniz gibi parlakmış. Mavi, sıcak bir evde, küçük kızı Eda ile yaşarmış. Her sabah pencere kenarına oturur, dışarıda uçuşan kuşları izlemeyi çok severmiş. “Ne kadar özgürler,” dermiş içinden. “Ben de onların kanatları gibi rüzgarda süzülebilsem…”

Bir sabah Mavi, pencerenin önünde tuhaf bir ses duymuş. “Cik… cik…” Kafasını eğmiş, çiçek saksısının arkasına bakmış. Küçücük bir serçe yere düşmüş, kanadını hafifçe sürüklüyormuş. Mavi önce korkmuş.
“Bu bir kuş! Ya benden korkarsa?” diye düşünmüş. Ama serçenin titrediğini görünce kalbi yumuşamış. “Yaralanmış…” demiş fısıldayarak. “Ona yardım etmeliyim.” Mavi, yavaşça pençesini uzatmış, serçeyi incitmeden almış. Onu Eda’nın odasına götürmüş. Eda, küçük dostunu görünce hemen anlamış: “Ah, zavallı kuş! Kanadı incinmiş.” İkisi birlikte serçeyi küçük bir kutunun içine koymuşlar. Eda pamuklar getirmiş, Mavi de süt kabını biraz kenara çekip serçenin önüne bırakmış. Serçe korkuyla titremiş ama sonra yavaşça sütü gagalamış. Mavi, onu izlerken içinden tuhaf bir sıcaklık geçmiş. İlk kez birine yardım etmenin ne kadar güzel hissettirdiğini anlamış. Günler geçmiş, Mavi ve serçe birbirine alışmış. Eda, kuşa “Cikcik” adını vermiş. Mavi her sabah Cikcik’i selamlamış, onunla konuşmuş. “Bugün daha iyi görünüyorsun,” dermiş. “Yakında uçacaksın!” Ama bir sabah Mavi, Cikcik’in kanadını denediğini görmüş. Küçük kuş artık kutuya sığmıyormuş. Eda gülümsemiş: “Sanırım zamanı geldi, Mavi.” Mavi’nin yüreği bir an sıkışmış. “Ya giderse? Ya bir daha gelmezse?” diye düşünmüş. Ama sonra Cikcik’in mutlu gözlerine bakınca anlamış:
“Gerçek sevgi, tutmak değil, özgür bırakmaktır.” Eda pencereyi açmış. Cikcik, kanatlarını açmış, önce yavaşça sonra cesurca uçmuş. Gökyüzüne karışırken bir tur dönüp Mavi’nin başının üstünden geçmiş.
Sanki teşekkür eder gibi “cik!” diye ötmüş. Mavi gözleriyle onu gökyüzünde kaybolana dek izlemiş. Güneş yüzüne vurmuş, hafifçe gülümsemiş. “Hoşça kal, küçük dostum. Kalbimde hep yerin olacak,” demiş.

O günden sonra Mavi her sabah pencere kenarına oturur, gökyüzünü izlemeye devam etmiş. Bazen uzaklardan tanıdık bir “cik!” sesi duyar, başını kaldırırmış. Gökyüzünde küçük bir serçe süzülürmüş.
Mavi usulca mırıldanırmış: “Gerçek sevgi, paylaşınca çoğalır…” Ve kasabanın üstünde bir kediyle bir kuşun dostluğu, gökyüzüne karışıp sonsuza kadar sürmüş.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.