Uzay İstasyonunda İki Huysuz Robot Masalı

Bir varmış bir yokmuş, galaksimizin en uzak köşesinde, uzayın siyah boşluğunda yavaşça dönen Yıldız-7 Uzay İstasyonu adında bir yer varmış. Bu istasyonda sayısız robot görev yaparmış. Kimisi tamir işlerinden, kimisi laboratuvar kontrollerinden, kimisi de istasyonun güvenliğinden sorumluymuş. Ama bu istasyonda iki robot varmış ki, herkes onlardan birazcık uzak dururmuş. Biri İnatçı-3000, diğeri ise Dırdırcı-9 imiş. Bu isimleri tasarım mühendisleri değil, diğer robotlar koymuş çünkü biri ne olursa olsun kararından dönmez, diğeri de her şeye mutlaka bir kusur bulurmuş.

İnatçı-3000, eski model ama çok güçlüymüş. Her tamiri kendi kafasına göre yapar, talimatlara kulak asmazmış. “Ben deneyimle çalışırım,” dermiş. Dırdırcı-9 ise son derece detaycı ve yeni modelmiş. Kodlarının her satırında “protokole sadık kal” yazılıymış sanki. İkisi de istasyonun bakım ve enerji sistemleri bölümünde çalışırmış. Ancak ortak alanları paylaşmak zorunda olduklarından, her gün bir tartışma çıkar, sürtüşme olurmuş. Hatta bir keresinde aynı vidayı farklı yöntemlerle takmak için üç saat tartıştıkları bile olmuş. Günlerden bir gün, istasyonun en önemli bölümünde büyük bir enerji arızası meydana gelmiş. Ana enerji kabloları kesintiye uğramış, kırmızı uyarı ışıkları yanıp sönmeye başlamış. Bu arıza çözülmezse yaşam destek üniteleri durabilir, istasyondaki tüm canlılar ve robotlar tehlikeye girebilirmiş. Komutan robot ZK-1, hemen harekete geçmiş ve ekibe seslenmiş: “Bu görevi en tecrübeli iki robota veriyorum: İnatçı-3000 ve Dırdırcı-9.” Tüm robotlar şaşkınlıkla birbirine bakmış. “Aman Komutan, onlar bir araya gelirse işler daha da karışır,” demiş biri. Komutan cevap vermiş: “Artık birlikte çalışmayı öğrenmek zorundalar!” İnatçı-3000 ve Dırdırcı-9, kabloların olduğu bölgeye aynı anda ulaşmışlar. Ama daha alet çantalarını bile açmadan tartışma başlamış. “Önce kabloları açacağım, bağlantıları gözle kontrol etmek şart,” demiş İnatçı. “Hayır! Önce sistem taraması yapılmalı. Kurallarda açıkça yazıyor,” demiş Dırdırcı, elinde dijital protokol kitabıyla. Dakikalar geçmiş, sesler yükselmiş. Derken birden tüm ışıklar sönmüş. İstasyonda tam bir sessizlik hâkim olmuş. Sadece acil durum lambaları hafifçe yanıp sönüyormuş. Diğer robotlar artık iyice yorulmuş bu ikiliden. Komutan, yeni bir karar vermiş: “Bu iki robot sorunu kendi başına çözmeden kimse müdahale etmeyecek.” Karanlıkta kalan istasyonun içindeki İnatçı-3000 ve Dırdırcı-9, sessizce birbirlerine bakmışlar. Soğuk metal duvarlar arasında sadece küçük bir el fenerinin ışığı kalmış. Dırdırcı ilk kez yumuşak bir sesle konuşmuş: “Sanırım artık protokolü bir kenara bırakmalıyız. Belki senin yöntemini deneriz, sonra da benimkini…” İnatçı-3000 biraz düşünmüş. Sonra başını hafifçe sallamış: “Peki… Denemeye değer.” İlk olarak İnatçı, kabloları elle kontrol etmiş. Bazı bağlantıların gevşediğini tespit etmiş. Ardından Dırdırcı sistem taramasını yapmış ve daha derin bir sorunu fark etmiş. İki yöntem birleşince arızanın tam kaynağı ortaya çıkmış. Birlikte çalışarak, kırık kabloları onarmış, sistemin enerjisini yavaşça geri getirmişler. Işıklar yanmış, paneller çalışmış, diğer robotlar sevinçle zıplamış. Komutan ZK-1 gelmiş ve onları tebrik etmiş: “Siz sadece enerji sistemini değil, aranızdaki bağı da tamir ettiniz.”

O günden sonra İnatçı-3000 artık her işe kendi başına atlamaz, önce dinlermiş. Dırdırcı-9 ise bazen kuralları esnetmenin iyi sonuçlar doğurabileceğini öğrenmiş. Birlikte yeni görevler almışlar, hatta genç robotlara takım çalışması hakkında seminer bile vermişler. Ve uzayın o uzak köşesinde, artık iki huysuz robot değil, iki uyumlu arkadaş yaşarmış.

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.