Yavru Tavşanların Masalı

Eylül 3, 2021 1 Yazar: Ezgi E.

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın birinde yaşayan tavşan ailesi varmış. Bu aile tam yedi tavşandan oluşuyormuş. Anne tavşan, baba tavşan ve 5 kardeş tavşan. Bu kardeşler arasında çok zeki olanda varmış, çok yaramaz olanda hatta çok kendine güveneni de varmış. Aralarında sürekli tartışan tavşanları hep annesi ayırır ve onlara bu yaptığının çok yanlış olduğunu söylermiş. Anneleri ayırınca hemen barışır sonra birlikte oyun oynarlarmış. Baba tavşan gündüzleri işe gider ailesi için erzak kazanıp gelirmiş. Anne tavşan ise bu yiyecekleri alır birbirinden güzel yemekler yaparmış.

Günlerden bir gün her sabah olduğu gibi baba tavşan hazırlanıp işe gitmiş. Küçük tavşanlar yemeklerini yedikten sonra oynamak için bahçeye çıkmışlar. Anne tavşan ise sofrayı toplamış evi temizlemiş ve o gün biraz uzakta yapması gereken işler olduğunu hatırlamış. Beş kardeşi bir araya toplayan anne “Çocuklar bugün benim diğer ormanın girişinde biraz işim var evde yalnız başınıza kalabilir misiniz?” diye sormuş. Küçük tavşanlar annelerine evde kalabileceklerini söylemiş ve annesi onları eve bırakarak işlerini yapmaya gitmiş. Evde yalnız kalan tavşanlar yeniden oyun oynamaya başlamış. Zıplıyorlar, koşuyorlar ve bazen de yorulup dinleniyorlarmış. Kendine çok güvenen yavru tavşan kardeşlerine havuçları en çabuk ben yerim diye söylemeye başlamış. Diğer kardeşler bunu yapmasının doğru olmadığını yemek yerken oyun olmayacağını söylemişler. Ama bu kendine çok güvenen tavşan yarış yapmak için ısrarcı olmuş. Kardeşlerinden birisi kendisine çok güvenmemesini ve her zaman onun kazanamayacağını söylemiş ve havuç yeme yarışını ona ders vermek için kabul etmiş. Dolaptan havuçları getiren yavru tavşanlar iki kardeşin karşısına geçip onları izlemeye başlamış.

Kendisine çok güvenen tavşan hızla havuçları yemeye başlamış o kadar hızlı yiyormuş ki yutmakta zorluk çekiyormuş. Diğer tavşan kardeş ise çok acele etmiyor daha dikkatli bir şekilde havuçları yiyormuş. Havuçları hızla yiyen tavşan birden tıkanmış ve öksürmeye başlamış nefes alamayan tavşan ne yapacağını bilememiş ve ağlamaya başlamış. Kardeşinin tıkandığını gören tavşanlar çok korkmuş ona yardım etmek için ellerinden ne geliyorsa yapmaya başlamışlar. O sıra da kapı açılmış ve anne tavşan içeri girmiş. Yavru tavşanların koşuşturduğunu gören anne ne olduğu anlamamış ve tıkanan tavşana yardım etmek için koşmuş. Hemen yavru tavşana yardım eden anne çocuğunun boğazına takılan havuçları almış ve yavru tavşancık rahat bir nefes almış. Çok korkan tavşanlar ağlamaya başlamış ve anne hepsine sarılmış. Anne tavşan “Bu yaptığınız hiç doğru değil yavrularım, yemek yerken oyun olmaz bu yaptığınız yarış yüzünden kardeşiniz hastalanabilirdi” demiş. Kendine çok güvenen tavşan “Annecim hepsi benim hatam ben kendimi kardeşlerimden daha üstün görüyordum ve onlara yarış yapmayı ben söyledim. Ama çok büyük hata yapmışım biz kardeşiz ve hepimiz aynıyız. Bundan sonra kimseyle böyle yarışlar yapmayacağım çok özür dilerim” demiş. Yaptığı yanlışın farkına varan tavşan kardeşlerine sarılmış ve bir daha kendini hiçbir hayvandan üstün görmemeye karar vermiş. Bu yaptığı hata yüzünden hastalanabilir ve ailesini çok üzülebilirmiş. Annesi tavşanlara sarılmış ve hepsini çok sevdiğini söylemiş. Masalda burada bitmiş.