Ceylan ve Sırtlanın Masalı
Kasım 18, 2023
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ormanın birinde yaşayan küçük, yaramaz bir ceylan varmış. Bu ceylanın adı Zıpır mış. Zıpır, annesi, babası ve kardeşleri ile birlikte yaşıyormuş. Küçük ceylan gününün çoğunu ormanda gezerek, arkadaşlarıyla oynayarak, yaramazlıklar yaparak geçiyormuş. Zıpır’ın en sevdiği şey de ormanın derinliklerine inip, oyunlar oynamakmış. Zaman hızla akıp gitmiş ve Zıpır büyümüş. Artık bir genç ceylan olmuş. Ama yaramazlıkları ve merakı hiç bitmemiş.
Günlerden bir gün Zıpır, orman da dolaşırken, bir mağara görmüş. Mağaranın girişi karanlık ve ürkütücü görünüyormuş. Zıpır, merakına yenik düşüp, mağaraya girmeye karar vermiş. Mağaraya girdiğinde, gözlerine inanamamış. Mağara, ışıl ışıl parlayan, renk renk taşlarla doluymuş. Zıpır, hayranlıkla etrafına bakınırken, bir ses duymuş. Ses, mağaranın derinliklerinden geliyormuş. Zıpır, sesin kaynağını bulmak için ilerlemeye başlamış. Ses, giderek daha da yükselmiş. Zıpır, mağaranın sonuna geldiğinde, karşısında bir sırtlan görmüş. Zıpır, işte bu sefer korkmaya başlamış. Çünkü, sırtlanlar, ceylanlar için çok tehlikeliymiş. Zıpır’ın kaçacak yeri yokmuş ve sırtlanla konuşması gerektiğini anlamış. Zıpır “Merhaba benim adım Zıpır, senin adın ne?” diye sormuş. Sırtlan, ceylanın cesaretine hayran kalmış “Merhaba bende sırtlan, buraya neden geldin? Benden hiç korkmuyor musun?” diye sormuş. “Korkuyorum ama bana zarar verecek olsaydın çoktan verirdin, o yüzden seninle konuşmayı tercih ediyorum” demiş. Sırtlan ilk defa onunla biri konuştuğu için mutluymuş. Bilinen aksine o kötü bir hayvan değilmiş. Yıllardır sırtlanlarla ilgili söylenen sözlerden sonra kendisini saklamaya, herkesten ayrı bir hayat kurmaya karar vermiş. İkili bir süre sohbet ettikten sonra “Artık buradan gitmelisin, ailen seni merak eder. Ve her zaman bu kadar meraklı olmamalısın. Çünkü bugün ki kadar şanslı olmayabilirsin” demiş. Ceylan, sırtlana hak vermiş ve vedalaşıp oradan ayrılmış.
Ormana döndüğünde herkese olanları anlatmış ve bütün hayvanlar düşünmeye başlamış. Çünkü kimse kötü kalple doğmuyormuş. Herkes sonradan hayatına yön verdiği için, birbirlerine ayrımcılık yapmamaya kara vermişler. Tanımadan yargılamanın kötü bir davranış olduğunu anlamışlar. O günden sonra herkes birbirine şans vermiş ve ormanda mutlu bir hayat sürmeye başlamışlar. Masal da burada bitmiş.
Uzun masal okumayı seviyorsanız Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
