Minik Kaktüs Kiki’nin Çöl Bahçesi Masalı

“Çölün ortasında, kimselerin fark etmediği minik bir kaktüs yaşar. Kiki adlı bu kaktüs, bir gün çölün sadece kum ve sıcak olmadığını; içinde umutla büyüyen kocaman güzelliklerin saklı olduğunu herkese göstermeye karar verir.”

Zamanın birinde, çok uzak diyarlarda ucu bucağı görülmeyen, altın sarısı renkte kumlarla kaplı bir çöl varmış. Bu çölde gündüzleri güneş parıl parıl parlar, geceleri yıldızlar ahenkle dans edermiş. Fakat burada yaşayan canlı sayısı oldukça azmış. Çünkü çöl çok sıcak ve su çok azmış. Çölde ki bu zorluklara rağmen, sessizliğin ortasında minicik bir kaktüs varmış. Bu kaktüsün adı Kiki imiş. Kiki, oldukça minik bir kaktüsmüş ama küçüklüğünü hiç önemsemez dimdik dururmuş. Minik kaktüs diğer kaktüslerden biraz uzakta yaşıyormuş. Bu yüzden Kiki’ye “Kiki, senin büyümen çok zor. Sen çok küçük ve yalnızsın” diyorlarmış ama Kiki onların sözlerini hiç umursamıyor her gün güneşe yüzünü dönüyor, rüzgara gülümsüyormuş.

Kiki bir gün çöle renk getireceğine inanıyormuş. Bu yüzden her gece yıldızlara bakıp dilek tutuyormuş. “Biraz su, biraz gölge ve biraz da dostluğa ihtiyacım var” diye içinden geçiriyormuş. Kiki bazen hayallerini diğer kaktüslere de anlatıyormuş ama o kaktüsler ona hiç inanmıyor, onun söylediklerine gülüyorlarmış. “Burası çöl Kiki, burada su, gölge olmaz. Boşuna hayaller kurma” diyorlarmış. Ama Kiki hayallerinden hiç vazgeçmiyormuş. Her gün sabırla dua etmiş. Günler, haftalar geçmiş… Bir sabah Kiki uykusundan uyanmış ve uzaklardan sesler geldiğini duymuş. Kiki heyecanlanmış, bu seslerin sahiplerini heyecanla beklemeye başlamış. Kiki’nin önünden bir kervan geçiyormuş. Develer yavaşça ilerlerken, kervanın içinden küçük bir çocuk, etrafı incelerken Kiki dikkatini geçmiş. “Baba! Baba! Orada küçük bir şey var” demiş ve devenin üzerinden inip, Kiki’nin yanına koşmuş, babası da peşinden gitmiş. Çocuk “Baba bu ne?” diye sormuş. Babası “Bu bir kaktüs oğlum, fakat oldukça küçük bir kaktüs. Onun biraz suya ve gölgeye ihtiyacı var.” demiş. Çocuk hemen çantasından şişesini çıkarmış ve Kiki’nin üzerine yavaş yavaş dökmeye başlamış. Kiki bir an da mutluluktan ne yapacağını bilememiş. Üzerine gelen damlalarla kendisini gölde hissetmiş. Bu damlalar Kiki’ye çok iyi gelmiş. Küçük çocuk onu orada yalnız bırakmak istememiş ve ertesi günde çöle gelip Kiki’ye bakmak istemiş. Babası bunun mümkün olmadığını ama küçük kaktüs içinden elinden geleni yapacağını söylemiş. Yanında ki eşyalarla Kiki için bir damıtma yapmış ve bir kaç gün içinde Kiki, yeteri kadar suyu depolamış. Küçük çocuk ve babası işleri bittiğinde yola koyulmuşlar. Kiki ikisine de çok teşekkür etmemiş ama onlar bunu duymamış. Günler hızla geçmiş ve Kiki artık büyümeye başlamış. Çölde ki diğer canlılar Kiki’yi şaşkınlıkla izliyorlarmış.

Ve bir gün… Kiki’nin tepesinde bir tomurcuk belirmiş. Bu bir mucizeymiş! Kaktüs çiçek açmaya başlamış! Tomurcuk hızla büyümüş ve sabah güneşiyle birlikte rengârenk bir çiçeğe dönüşmüş. Çölde, o upuzun yalnızlık içinde ilk kez böyle güzel bir renk parlamış. Bunu gören diğer kaktüsler gözlerine inanamamışlar. Kiki’nin çiçek açması, çölden geçen herkesi heyecanlandırmış. Kervanlar Kiki için durmaya onu incelemeye başlamışlar. Diğer kaktüsler de Kiki gibi çiçek açmak istemişler ve Kiki den özür dileyip, çiçek açmanın inceliklerini öğrenmişler. Bu sayede çöl yavaş yavaş bir bahçeye dönüşmüş. Kiki’nin etrafında başka kaktüslerde yetişmeye başlamış, bazıları minik meyveler vermiş, kuşlar yuva yapmış, kelebekler uçuşmaya başlamış. Çöl artık sadece kum ve güneşten ibaret olmaktan çıkmış, içinde umut barından bir yer haline gelmiş. Kiki çölde ki canlılara çok büyük bir ders vermiş. Tüm kaktüsler ve çölde yaşayan hayvanlar Kiki’nin sözlerini hiçbir zaman unutmamışlar. “En kurak yerlerde bile hayat yeşerebilir. Yeter ki inanalım, sabredelim ve paylaşalım.”

Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.